เจ้าของโครงการต้องการพัฒนาพื้นที่ ซึ่งเดิมเป็นพื้นที่ดินเสื่อมโทรมจากการสูญเสียหน้าดิน ให้เป็นพื้นที่โรงคั่วกาแฟและสถานที่จัดกิจกรรมการเรียนรู้เกี่ยวกับกาแฟ และกิจการเพื่อสังคม สร้างวัฒนธรรมการกินอยู่อย่างเคารพธรรมชาติตามโลกทัศน์ของชาวอาข่าและวัฒนธรรมการบริโภคที่ยั่งยืน อาคารทั้งหมดถูกวางตำแหน่งให้เหมาะสม เพื่อการเปิดรับลมจากธรรมชาติ ใช้การออกแบบเส้นทางและที่ว่างระหว่างอาคาร เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้และกิจกรรมเชิงเกษตรกรรม วัสดุหลักของอาคารทำจากอิฐมอญปั้นมือบ้านข่างทอง และเอกลักษ์การออกแบบลวดลายสามเหลี่ยมจากลายผ้าของชาวอาข่า